هر کس به میزانی که به تنهایی نیاز دارد ، عظمت دارد و
بی نیاز تر است...
وقتی یک روح از سطح زمان خویش بیش تر اوج میگیرد و
از ظرف تحمل مردم زمان ، بیشتر رشد می کند ،
تنها میشود.
آدم ها همچون کوه ها همگی با همند و تنهایند .
هیچ کس دنیا را آن چنان که هست نمی بیند، بلکه هر
کس دنیا را آن چنان که خودش هست می بیند.
بیش از آنکه بیاندیشی تا چه بگویی ؟؟؟ بیندیش
که چه می گویم !!!